Wim Mutsaers in het FD
Wim Mutsaers (57), directeur-eigenaar van Mutsaers Lederwaren: ‘De Brabantse Langstraat is van oudsher een streek met veel leerlooierijen, schoen- en lederwarenfabrieken. Mijn vader was opgeleid als leerbewerker en is in 1962 een eigen lederwarenfabriekje begonnen. Dat was een totaal andere tijd. Je had bruin en zwart leer, en dat was het zo’n beetje.
De producten werden ook alleen in Nederland verkocht. Vooral heel veel diensttassen, voor personeel van de NS, de politie en de marechaussee. Die markt is inmiddels verdwenen, en datzelfde geldt voor heel veel fabrieken en speciaalzaken. Wil je overleven in deze branche, dan kun je niet stilstaan. Ik heb dit bedrijf in 1984 overgenomen, en sindsdien heeft er een gigantische verschuiving plaatsgevonden. We hebben een duidelijke keus gemaakt voor het hoogste marktsegment. De realiteit is dat iedereen tegenwoordig tassen verkoopt. Vaak gaat het om producten uit China of India van derderangs materiaal met een dito afwerking.
Daaraan willen we ons helemaal niet meten. Onze focus ligt op kwaliteit en exclusiviteit. Natuurlijk hangt daar een prijskaartje aan. Ik zeg altijd: “We verkopen een mooi product en geen korting.” Die beweging naar de top van de markt ging hand in hand met een enorme uitbreiding in de materiaalopties. We werken momenteel met vijftien soorten leer in vijftien kleuren. Ga je uit van één model, dan heb je dus al 225 verschillende tassen. Bovendien maken we dat ene model in elke gewenste grote. Sterker nog: we kunnen elk gewenst model maken.
Een eenvoudige schets is voldoende als basis voor een custom made product. Al breiden we ons assortiment uiteraard ook continu uit aan de hand van feedback van onze retailers, want die staan het dichtst bij de consument. Binnen het bedrijf hebben we nog een andere omslag gehad die alles te maken heeft met bewustwording. Al sinds 1998 werken we uitsluitend met ecologisch gelooide Europese huiden en verven en lijmen op waterbasis. Dat is niet alleen goed voor het milieu, maar het heeft ook nog eens effect op het uiterlijk. Onze producten zijn alleen nog maar mooier geworden. Met een positionering als de onze is de Nederlandse markt allang niet meer toereikend. De meest essentiële “beweging” van de afgelopen jaren is dan ook ongetwijfeld dat we inmiddels wereldwijd aan de weg timmeren. Mijn zoon spreekt beter Engels dan ik en bezoekt elk jaar de beurs in Milaan. Daardoor hebben we nu afnemers in Parijs en Berlijn, maar ook in Noorwegen, Israël, Canada, Rusland, Japan en China. In Nederland doen onze producten het trouwens ook goed op plekken waar veel buitenlanders komen, zoals de Bijenkorf in Amsterdam en Tassenmuseum Hendrikje, recht tegenover het nieuwe Waldorf Astoria Hotel.
Ik verwacht dat de export de komende jaren alleen nog gaat toenemen. A1-steden als Londen en New York staan hoog op mijn verlanglijstje. Tassen zijn sowieso onlosmakelijk verbonden met beweging; je hebt ze pas nodig als je de deur uitgaat. Gelukkig zijn er ook in Nederland nog meer dan genoeg mensen die waardering hebben voor een eerste klas product uit eigen land. Op het journaal zie ik weleens ministers met onze tassen lopen, maar ook artsen, advocaten en accountants zijn goede afnemers. Heel bijzonder was dat we in 2004 en 2008 reistassen hebben gemaakt voor het Nederlands elftal. Henk Kesler en Bert van Oostveen van de KNVB hebben in die tijd nog een rondleiding gehad op het bedrijf. Het prototype van die Nederlands-elftaltas neem ik zelf al jaren mee op reis. Reuze praktisch, al zijn we op dit moment bezig onze reiscollectie uit te breiden met leren rolkoffers waarbij je aan het frame een werktas kunt hangen. Ideaal voor in de business class. Als het goed is, heb je binnen een familiebedrijf een evenwicht tussen beweging en stabiliteit. Ik vind het fijn dat mijn beide kinderen Kevin en Debbie - nu 22 en 25 – in de zaak werken en mij uiteindelijk ook zullen opvolgen.
Maar voorlopig zit ik zelf nog lang niet stil. In geen enkel opzicht overigens. Mijn vrouw en ik brengen veel weekends door in ons huisje in Zeeland, en maken daar graag urenlange fietstochten en wandelingen. Stedentrips binnen Europa vinden we ook de moeite waard. En af en toe ga ik op zakenreis, binnenkort zelfs naar China. De vraag is nog wat ik dan meeneem: zo’n nieuwe rolkoffer of toch weer mijn vaste reismaatje.’